سادگی یک مرد تنها

روبروم ایستاده بود ...

انگار داشت دورتراز شونه هامو نگاه میکرد ....

ازم پرسید: دنیا ارزش اینهمه سختی رو داشت؟

گفتم: فکر کنم به آرزوت رسیدی؟

آهی کشیدو ادامه داد: اینجوری میگن....

- ولی اونروزها کسی در مقابل من وظیفه ای نداشت...

اما الان همه برای من نسخه ی تکلیف میپیچند..!

گفتم: از مردم دلگیر نباش..!



گفت: روزگار خوبی داشتم...

انگار بی غم ترین مردعالم بودم...

اختیارم دست خودم بود..!

گفتم: خدارو شکر

ادامه داد: خیلی حواسم جمع بود توی عشق گرفتار نشم ...

خداوکیلی دم به تله نمیدادم...

ولی یه روزی یه خنده کار دلمو ساخت...

گفتم: شاید پشت اون خنده یه دنیا یا شاید خدا نشسته بوده..!

گفت: نمیدونم...

- ولی برای اینکه فراموشش کنم چند بار ازین سرزمین دور شدم...

خیلی دور..!

گفتم: مرزها فقط یک خط کاغذی هستند...

تو اونو همه جا با خودت میبردی..!



گفت: داره پیرم میکنه

گفتم: روزگار برای اونم اینجوریه

گفت: با همه ی زرنگیم...

- فکر میکردم توی همین دوره هم اگه بهش عشق بورزم باورم میکنه...

منم خیلی ساده عاشق شدم...

گفتم: قرار شد قضاوت نکنی.....

- و اگر در مورد عشقت قضاوت کنی نمیتونی بهش محبت کنی...



((گفت : بازم باشه))

((انگشتهای دستش روی دکمه های پیرهنش بازی میکرد))

لباشو گاز میگرفت...

میخواست جلوی من خودشو کنترل کنه..!



بهش گفتم: انتظارش هم شیرینه...

زیرچشم نگاهی کردو گفت: ولی خیلی طولانی شده ...

نه ازدلم میره نه جوابمو میده...

گفتم: اون حال بدتری داره...!



ازش پرسیدم: دلتنگشی؟

ناگهان بغضش ترکید...

(( جوری که تمام هیکلش میلرزید))

سرمو انداختم پائین..